Po głowie chodzi mi, nie dając spokoju, sprawa Stefana Niesiołowskiego.
Przy tej sposobności politycy Prawa i Sprawiedliwości używają sobie co niemiara.
Pewien młody człowiek, chyba poseł a może nawet pełniący funkcję jakiegoś rzecznika prasowego PiS drwiny sobie urządza, że aż na mdłości zrywa.
Wiem, że nie ma co bronić Niesiołowskiego, który kulturą polityczną nie grzeszy. Mówi co mu ślina na język przyniesie a od pewnego czasu ma lekkie kłopoty z wyrażaniem swoich myśli.
Dziennikarze żądni atrakcji chętnie prowokują go do wypowiedzi mając obok mamy Madzi czym zapełnić czas antenowy.
Niewiele ponad tydzień temu obchodziliśmy dzień Żołnierzy Wyklętych, tych walczących po wojnie z komunistami.
Czy to się komuś podoba czy nie ale Stefan Niesiołowski był właśnie takim człowiekiem.
Warto o tym pamiętać.
Warto aby się zastanowił szczawik, jeden z drugim nad tym co mówi na temat Stefana Niesiołowskiego.
Można się zastanawiać dlaczego taki ideowy człowiek został działaczem Platformy Obywatelskiej, uwiarygodnia to towarzystwo i broni go z pełnym przekonaniem?
Dlaczego nie było dla niego miejsca w ugrupowaniu odwołującym się do korzeni antykomunistycznych i Solidarnościowych?
Dlaczego w partii Jarosława Kaczyńskiego nie ma miejsca dla innych zasłużonych działaczy walczących kiedyś o lepszą Polskę?
